Opodatkowanie elektrowni wiatrowych - powrót do punktu wyjścia

Dnia 29 czerwca 2018 r. w Dzienniku Ustaw poz. 1276 została opublikowana nowelizacja, która z założenia ma przywrócić poprzednie zasady opodatkowania podatkiem od nieruchomości elektrowni wiatrowych, tak aby podatek był płacony wyłącznie od części budowlanych a nie od całości.

Przypomnijmy, ustawą z dnia 20.05.2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych wprowadzono nową definicję elektrowni wiatrowej. Wskazywała ona, że jest to budowla w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, składająca się co najmniej z fundamentu, wieży oraz elementów technicznych, o mocy większej niż moc mikroinstalacji. Jednocześnie w ustawie Prawo budowlane usunięto elektrownie wiatrowe z listy urządzeń technicznych wymienionych w definicji budowli, w przypadku których wyodrębniono części budowlane, a w załączniku do ustawy rozszerzono kategorię obiektów budowlanych XXIX „wolno stojące kominy i maszty” o elektrownie wiatrowe. Powyższe zmiany pośrednio miały wpłynąć na całościowe opodatkowanie elektrowni wiatrowych podatkiem od nieruchomości (pisaliśmy o tym szerzej w ”Podatek od elektrowni wiatrowych”).

Po dwóch latach, tj. 7 czerwca 2018 r. została uchwalona ustawa, która ma odwrócić powyższe skutki. Zmieniono bowiem definicję elektrowni wiatrowych. Obecnie przez elektrownie wiatrowe należy rozumieć instalację odnawialnego źródła energii, składającą się z części budowlanej stanowiącej budowlę w rozumieniu prawa budowlanego oraz urządzeń technicznych, w tym elementów technicznych, w której energia elektryczna jest wytwarzana z energii wiatru, o mocy większej niż moc mikroinstalacji. Również w definicji budowli zawartej w ustawie Prawo budowlane dodano elektrownie wiatrowe jako urządzenia techniczne, których wyłącznie części budowlane stanowią budowle. Natomiast w załączniku do Prawa budowlanego w kategorii XXIX wskazano wolno stojące kominy i maszty oraz części budowlane elektrowni wiatrowych.

Powyższe zmiany weszły w życie 30 czerwca 2018 r. z mocą od 1 stycznia 2018 r. Może to oznaczać, że będziemy mieli do czynienia z sytuacją, kiedy do roku 2016 r. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegały części budowlane elektrowni wiatrowych, w 2017 r. całość elektrowni wiatrowych, a w 2018 r. ponownie wyłącznie części budowlane.

Co ciekawe w jednej ze spraw dotyczącej stanu prawnego obowiązującego w 2017 r. NSA zadał pytanie do poszerzonego składu o treści:

„Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 716 ze zm.) w zw. z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.) jest tylko część budowlana (wzniesiona z użyciem wyrobów budowlanych) elektrowni wiatrowej czy też budowlę tę stanowi fundament, wieża i elementy techniczne elektrowni wiatrowej, o których mowa w art. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 961)?”

Potwierdza to, że opodatkowanie elektrowni wiatrowych jako całości w 2017 r. nie jest jeszcze jednoznacznie przesądzone. Z pewnością taki stan niejasności prawnej jest niekorzystny dla podatników. A przecież przepisy podatkowe w przejrzysty i precyzyjny sposób powinny wskazywać co, w jaki sposób i w jakiej wysokości powinno być opodatkowane. Tymczasem ustawodawca w dalszym ciągu nie decyduje się na wprowadzenie własnych autonomicznych definicji w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, pozostawiając w nich odesłania do prawa budowlanego. Zmieniając zatem przepisy prawa budowlanego bardziej lub mniej świadomie wpływa na opodatkowanie podatkiem od nieruchomości.