Ceny transferowe - interpretacja ogólna

Dnia 24 stycznia 2018 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną (sygn. DCT.8201.1.2018), w której sprecyzował, w jaki sposób ustalać progi dokumentacyjne.

Sposób obliczania progów, po przekroczeniu których występuje obowiązek dokumentacyjny od dawna wzbudzał sporo wątpliwości. Pisaliśmy o tym w artykule „Obowiązek dokumentacyjny a progi transakcyjne” oraz „Progi transakcyjne a dokumentacje cen transferowych na gruncie nowych przepisów”.

Przepisy przewidują, że dokumentacje cen transferowych sporządza się dla transakcji lub innych zdarzeń mających istotny wpływ na wysokość dochodu podatnika, przez co uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 tys. EUR (próg ten wzrasta wraz ze wzrostem przychodów).

W interpretacji ogólnej Minister wyjaśnił, że we frazie „transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju” stwierdzenie „jednego rodzaju” odnosi się zarówno do „innych zdarzeń” jak i do „transakcji”. Oznacza to, że jeżeli podatnik realizuje z podmiotem powiązanym transakcje jednego rodzaju, których wartość w sumie przekracza wskazany powyżej próg i jednocześnie inne transakcje jednego rodzaju, których wartość nie przekracza tego progu, to podatnik ma obowiązek sporządzania dokumentacji tylko dla tych transakcji jednego rodzaju, które przekroczą próg ustawowy.

Powyższe stanowisko jest zgodne z oczekiwaniami podatników, zwłaszcza, że za jego słusznością przemawia również cel omawianych przepisów.

Kontrowersyjny z kolei jest pogląd Ministra wskazujący, że próg transakcyjny należy odnieść do wartości stanowiącej sumę wartości transakcji jednego rodzaju (lub innego zdarzenia jednego rodzaju) zawartej z poszczególnymi podmiotami powiązanymi, a nie do wartości transakcji jednego rodzaju z jednym konkretnym podmiotem powiązanym. Zatem jeśli podatnik zawarł transakcję jednego rodzaju z kilkoma podmiotami powiązanymi, to w celu ustalenia, czy podlega ona obowiązkowi dokumentacyjnemu, podatnik jest zobowiązany odnieść łączną wartość takiej transakcji jednego rodzaju realizowaną ze wszystkimi podmiotami powiązanymi do progu dokumentacyjnego. Pogląd ten jest niezrozumiały, gdyż wydawane są indywidualne interpretacje podatkowe, w których uznaje się, że limit należy odnosić osobno do łącznej wartości każdej transakcji danego rodzaju zawartej z danym podmiotem powiązanym i do każdego innego zdarzenia jednego rodzaju ujętego w księgach rachunkowych zawartego z danym podmiotem powiązanym (zob. interpretacja DKIS z 26.01.2018 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.348.2017.1.AP oraz z 17.01.2018 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.336.2017.1.AT). Minister nie wspomniał w tym zakresie o transakcjach zakupowych. Nie trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, w której dany podmiot nabywa przykładowo usługi informatyczne od spółki powiązanej o wartości 10 tys. EUR i może w ogóle nie wiedzieć, czy tego rodzaju transakcja jest świadczona na rzecz innych podmiotów w grupie (a jeżeli tak, to jaka jest ich łączna wartość).      

Minister stwierdził natomiast, że prawidłowe określenie jednego rodzaju transakcji (lub jednego rodzaju innych zdarzeń) należy do obowiązków podatnika. Jeżeli główne parametry transakcji, istotne z punktu widzenia cen transferowych (takie jak np. istotne funkcje, aktywa, ryzyka, a także sposób kalkulacji ceny, istotne warunki płatności itd.) są do siebie zbliżone, to poszczególne przepływy pieniężne powinny być agregowane do jednego rodzaju transakcji (lub jednego rodzaju zdarzenia). Niedopuszczalne jest bowiem sztuczne dzielenie transakcji jednego rodzaju (lub zdarzenia jednego rodzaju) na kilka mniejszych quasi-transakcji w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej.