Zbycie wierzytelności w ramach faktoringu – interpretacja ogólna

Minister Finansów wydał korzystną dla podatników interpretację ogólną, w której wskazał, że kosztem uzyskania przychodu na zbyciu wierzytelności własnej w ramach umowy faktoringu może być jej wartość nominalna brutto (z VAT).

Co to jest faktoring?

Na wstępie warto wyjaśnić, że umowa faktoringu to umowa zawarta pomiędzy dwiema stronami (faktorem a faktorantem), zgodnie z którą faktorant przenosi na faktora wierzytelności powstałe w wyniku umowy sprzedaży towarów lub usług zawartej pomiędzy nim a jego klientami (dłużnikami). Umowa faktoringu jest zazwyczaj umową odpłatną, co oznacza, iż za wykonywane w jej ramach usługi faktor pobiera od faktoranta wynagrodzenie, w postaci prowizji, opłat czy odsetek faktoringowych. Z punktu widzenia faktoranta zawarcie umowy faktoringu ma na celu poprawę płynności finansowej wierzyciela, poprzez możliwość wcześniejszego dysponowania środkami finansowymi, należnymi takiemu wierzycielowi od dłużnika. Dzięki usłudze faktoringu podatnik uzyskuje środki finansowe zaraz po wystawieniu faktury, niezależnie od wskazanego terminu jej płatności. Z tego względu usługa faktoringowa jest często uznawana za ekonomiczny odpowiednik krótkoterminowego kredytu obrotowego.

Powód wydania interpretacji

Z uwagi na rozbieżne indywidualne interpretacje podatkowe w zakresie faktoringu na gruncie PIT i CIT Minister Finansów postanowił wydać interpretację ogólną.

Po pierwsze wyjaśnił, że odpłatne zbycie wierzytelności własnej (tj. wierzytelności powstałej w wyniku sprzedaży towaru lub usługi) stanowi odrębną operację gospodarczą, a nie spłatę tej wierzytelności. W konsekwencji powoduje to obowiązek wykazania przychodu i kosztów uzyskania przychodów.

Przychodem jest kwota uzyskana od faktora (tj. nabywcę wierzytelności). Najwięcej wątpliwości wzbudzają jednak koszty.

Zdaniem Ministerstwa przy zbyciu wierzytelności przez faktoranta za 100% jej wartości brutto (z VAT) do kosztów uzyskania przychodów będzie można zaliczyć wartość zbywanej wierzytelności w pełnej wysokości (tj. z VAT).

Dodatkowo wskazano, że do kosztów można również zaliczyć zapłacone na rzecz faktora wynagrodzenie, w tym również w przypadku, gdy wynagrodzenie zostanie uregulowane w drodze potrącenia.

Wyłączenia

Co ważne, poza zakresem wydanej interpretacji ogólnej pozostają szczególne rodzaje wierzytelności własnej (np. wierzytelność nieściągalna, wierzytelność przedawniona, wierzytelność z tytułu kredytu albo pożyczki, wierzytelność z tytułu obligacji albo odsetek).

Źródło: Interpretacja ogólna nr DD5.8201.11.2020 Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 15 lutego 2021 r. w sprawie zasad ustalania wysokości kosztów uzyskania przychodu przy zbyciu wierzytelności własnych w ramach umowy faktoringu.