Metody weryfikacji cen transferowych

Zmiany w zakresie cen transferowych obowiązujące od początku 2019 r.  dotyczą również stosowanych metod weryfikacji cen transferowych.

Po pierwsze, obowiązujące dotychczas przepisy przewidywały katalog metod, które były stosowane przez organy podatkowe przy szacowaniu dochodu. Podatnicy również stosowali te metody przygotowując dokumentacje podatkowe, choć nie wynikało to bezpośrednio z przepisów. Obecnie podkreśla się, że zawarty w przepisach o cenach transferowych katalog metod, służyć ma zarówno organom podatkowym jak i podatnikom na potrzeby weryfikacji ceny transferowej, aby zapewnić jej wysokość na takim poziomie, jaki ustaliłyby podmioty niepowiązane.

Po drugie stosowane dotychczas metody tj. metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej, metoda ceny odprzedaży, metoda marży transakcyjnej netto oraz metoda podziału uzysku nie uległy istotnym zmianom. Wyjątek stanowi jednak metoda koszt plus (w przypadku której zrezygnowano z określenia metoda rozsądnej marży). Odnosząc się do kosztów, na których kalkulowany jest narzut zysku odniesiono się do kosztów bezpośrednich i pośrednich związanych z wytworzeniem we własnym zakresie lub nabyciem przedmiotu transakcji kontrolowanej. Tym samym w bazie kosztowej mogą obecnie zostać uwzględnione również koszty ogólnego zarządu, jeżeli są związane z transakcją kontrolowaną.

Po trzecie ustawodawca przewidział, że w przypadku gdy nie jest możliwe zastosowanie metod, o których mowa powyżej, stosuje się inną metodę, w tym techniki wyceny, najbardziej odpowiednią w danych okolicznościach.

Co ciekawe, w rozporządzeniu wykonawczym przewidziano, że przeprowadzając badanie porównywalności, ujawnia się dane porównawcze, ich źródło, sposób pozyskania oraz wszelkie inne informacje wykorzystane w tym celu. Ponadto wskazano, że do przeprowadzenia badania porównywalności w oparciu o dane zewnętrzne wykorzystuje się dane porównawcze, które są powszechnie dostępne.

Powyższa zasada (zakazu używania secret comparables) odnosi się zarówno do organów podatkowych i jak do podatnika. Przepis ma na celu zapewnienie drugiej stronie postępowania dostępu do informacji, które pozwolą na ocenę czy użyte dane porównywalne spełniają kryteria porównywalności.  Dodatkowo ma to ich zabezpieczyć przed używaniem danych, których prawidłowość nie jest możliwa do zweryfikowania przez drugą stronę postępowania.

W uzasadnieniu do rozporządzenia zwrócono uwagę, że na kwestię utajniania danych identyfikacyjnych podmiotów, które zostały użyte przez organ podatkowy w toku procesu szacowania dochodu zwrócił uwagę NSA w wyroku o sygn. II FSK 1665/16. NSA wskazał, że utajnienie może obejmować jedynie dane, które pozwolą na identyfikację określonego podmiotu. Organ nie może utajniać informacji, które dotyczą procesów gospodarczych podejmowanych przez zapytane podmioty, ponieważ dane te są szczególnie istotne z perspektywy badania porównywalności, a tym samym samego szacowania dochodu podmiotów powiązanych.