19.01.2016
KATEGORIA: Aktualności
Na podstawie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych [1], wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek za opóźnienie (o których pisaliśmy w artykule z dnia 18 stycznia 2016 r. pt. „Nowe zasady naliczania odsetek od 1 stycznia 2016 roku”), przysługuje od dłużnika, bez wezwania, równowartość kwoty 40 euro przeliczonej na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne, stanowiącej rekompensatę za koszty odzyskiwania należności.
Zgodnie z uchwałą z SN z dnia 11 grudnia 2015 roku (III CZP 94/15), rekompensata za koszty odzyskiwania należności w wysokości 40 euro, przewidziana w ww. ustawie, przysługuje wierzycielowi bez konieczności wykazania, że koszty te zostały poniesione.
Wedle znowelizowanej ustawy o transakcjach handlowych kwota 40 euro przysługuje od danej transakcji handlowej (tj. np. od danej umowy). W przypadku jednak, jeżeli strony transakcji handlowej zastrzegły w umowie, że świadczenie pieniężne będzie następować w częściach, uprawnienie do ww. kwoty będzie przysługiwało w stosunku do każdej z niezapłaconych części.
Dodatkowo oprócz kwoty rekompensaty w ryczałtowej wysokości 40 euro, wierzycielowi przysługuje również zwrot, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających tę kwotę. W tym przypadku jednak wierzyciel powinien wykazać, że wyższe koszty zostały przez niego rzeczywiście poniesienie.
Postanowienia umowy nie mogą wyłączać lub ograniczać uprawnienia wierzyciela do dochodzenia ww. kwot.
W uzasadnionym interesie wierzycieli w transakcjach handlowych, przy dochodzeniu swoich należności od kontrahentów, oprócz uprawnienia do naliczania odsetek za opóźnienie w zapłacie, jest również dochodzenie opisanych powyżej kwot z tytułu kosztów odzyskiwania tych należności.[1] Dz.U.2013.403 ze zm.