03.06.2014
KATEGORIA: Nieruchomości
Ustalenia planu miejscowego są jednym z zasadniczych czynników wpływających na wartość nieruchomości. To one decydują o jej inwestycyjnym potencjale- o tym czy i jaka zabudowa na danym terenie jest dozwolona i jakie są jej parametry graniczne.
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przyznaje zainteresowanym właścicielom nieruchomości prawo składania wniosków i uwag do projektu planu miejscowego (a także do projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego), lecz nie każdy z tej możliwości korzysta.
Tymczasem, pomimo tego, że o uwzględnieniu (bądź nieuwzględnieniu) uwag i wniosków do planu organy gminy rozstrzygają niejednokrotnie w sposób dowolny, w procedurze uchwalania studium i planu miejscowego warto aktywnie uczestniczyć. Warto śledzić prace planistyczne, zapoznawać się z generowanymi w ich toku dokumentami, protestować przeciwko niekorzystnym postanowieniom i postulować optymalne dla siebie rozwiązania.
Raz uchwalony plan trudno bowiem będzie w przyszłości zmienić: każda, nawet najdrobniejsza zmiana wiąże się z długotrwałą (minimum 1,5 roku) i kosztowną procedurą. Unieważnienie niekorzystnych zapisów planu jest możliwe, lecz tylko w wyjątkowych przypadkach naruszenia prawa lub procedury. Trafnie sformułowane wnioski i uwagi do planu miejscowego mogą przynieść wymierne korzyści i zapobiec wprowadzeniu do planu niekorzystnych z punktu widzenia właściciela nieruchomości postanowień.