19.04.2022
KATEGORIA: Aktualności
Gdy zaplanowane przez inwestora zamierzenie jest przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko (o czym stanowi stosowne rozporządzenie[1]), ewentualne jego oddziaływanie na środowisko, w tym obszar Natura 2000, analizowane jest w toku odrębnego postępowania, które kończy się uzyskaniem (lub nie) decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
Co jednak gdy dane zamierzenie nie klasyfikuje się jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, a położone jest na obszarze Natura 2000 lub nieopodal tegoż. Czy oznacza to, że oddziaływanie na ten obszar nigdy nie zostanie przeanalizowane? Niestety, taki stan faktyczny może dostarczać inwestorom niemałych problemów, z którymi będą musieli zmierzyć się na etapie uzyskiwania pozwolenia na budowę czy dokonywania zgłoszenia.
Regulacje dotyczące ochrony obszarów Natura 2000 wymagają przeprowadzenia wspomnianej oceny w sytuacji, gdy istnieje ryzyko znaczącego oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, niezależnie od jego typu i skali, jeśli tylko nie jest ono bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynika z tej ochrony.
W takim wypadku organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia (budowy lub wykonania robót budowlanych oraz zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części) oraz do wydania decyzji wymaganej przed rozpoczęciem realizacji przedsięwzięcia (pozwolenia na budowę), jest obowiązany do rozważenia, przed rozstrzygnięciem danej sprawy, czy wskazane przedsięwzięcie może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000. Dzieje się to w ramach tego postępowania, a więc zainicjowanego zgłoszeniem bądź wnioskiem o pozwolenie na budowę, a nie w ramach postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Jeśli wskazany organ dojdzie do wniosku, że zamierzenie może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, wydaje postanowienie w sprawie nałożenia obowiązku przedłożenia do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska odpowiednich dokumentów (m.in. karty informacyjnej przedsięwzięcia). Ten zaś na ich podstawie stwierdza, czy dostrzega obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000, co wiąże się choćby z obowiązkiem przedłożenia przez inwestora stosownego raportu, czy też nie widzi takiej potrzeby. Powyższe RDOŚ czyni w drodze postanowienia. Drugie z przywołanych rozwiązań, jest niewątpliwie korzystniejsze z punktu widzenia inwestora, gdyż nie doprowadzi do przedłużenia postępowania (co najmniej wielomiesięcznego) mającego na celu uzyskanie zgód budowlanych (czy nawet jego zablokowania).
Po przeprowadzeniu ewentualnej oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, ww. organ wydaje postanowienie w sprawie uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia w zakresie oddziaływania na obszar Natura 2000, bądź odmawia uzgodnienia. Przedmiotowa odmowa uzgodnienia może nastąpić wtenczas gdy z oceny oddziaływania wynika, że przedsięwzięcie może znacząco negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000 (o ile nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 34 ustawy o ochronie przyrody[2], czyli przesłanki zezwolenia na odstępstwa od zakazów obowiązujących na obszarze Natura 2000).
Konieczność przeprowadzenia omawianej procedury może mieć również miejsce przy okazji ubiegania się np. o zezwolenie na wycinkę drzew lub krzewów.