Kredyty frankowe

Istotą unieważnienie umowy jest żądanie, aby bank, z uwagi na wady kontraktu, zwrócił kredytobiorcy wszystkie kwoty, które zostały przez niego zapłacone, na poczet nieważnej umowy kredytu. Z kolei kredytobiorca jest zobowiązany do zwrócenia bankowi kwoty nominalnej otrzymanego kredytu (w walucie, w jakiej została mu ona faktycznie wypłacona). Z uwagi, iż kurs franka na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat wzrósł niemal dwukrotnie, powyższe roszczenie jest korzystne dla Klienta, gdyż musi on zwrócić bankowi jedynie różnicę pomiędzy kwotą którą otrzymał z banku, a kwotami które spłacił na rzecz kredytodawcy. W przypadku gdy, Klient spłacił więcej niż otrzymał, jest on uprawniony do żądania od banku zapłaty różnicy.

Istotą tzw. ,,odfrankowienia” umowy jest usunięcie z jej postanowień niedozwolonych klauzul umownych, przy jednoczesnym utrzymaniu w mocy samej umowy kredytowej. Umowa dalej obowiązuje, jednakże usunięty z niej zostaje mechanizm denominacji/indeksacji do franka szwajcarskiego – kredyt staje się kredytem w złotówkach. W takim przypadku żądanie Klienta obejmuje:

• stwierdzenie, iż określone jednostki redakcyjne kontraktu są nieważne/bezskuteczne,
• zapłatę różnicy pomiędzy ratami, które zostały zapłacone, a hipotetycznymi ratami, które byłyby należne, gdyby umowa kredytowa nie zawierała niedozwolonych klauzul umownych.

Zarówno unieważnienie umowy, jak i jej ,,odfrankowienie”, pozwalają na zaoszczędzenie przez Klienta od kilku do kilkuset tysięcy złotych – korzyści są zależne od treści umowy i wielkości kredytu.